جهت دانلود موشن گرافیگ توزیع درآمد و ثروت در جهان روی لینک زیر کلیک کنید
جهت دانلود موشن گرافیک اختلاف طبقاتی روی لینک زیر کلیک کنید
به گزارش سرویس فضای مجازی باشگاه خبرنگاران،شاید تصور اینکه یک کشور عضو اتحادیه اروپا شهری به شکل کاملا خودمختار با اصول و منشی کمونیستی اداره شود کمی دشوار باشد،اما یک شهرکوچک در جنوب اسپانیا بیش از 24 سال است که به این شکل اداره می شود.
در نزدیکی شهر سویل در محدوده دولت محلی "اندلس" اسپانیا با جمعیتی 2600 نفره کاملا به صورت مستقل و به وسیله شهرداری اداره می شود.
در این شهر از دغدغه های رایج در بسیاری از اقتصادهای بازار آزاد خبری نیست و رفاه صد درصدی حاکم است.این شهر 2600 نفره از سال 1991 توانست از دولت محلی اندلس اسپانیا حق خودمختاری بگیرد و از آن زمان تا کنون یک شورای 11 نفره و یک شهردار به نام " سانچز گوردیلو" مسئولیت اداره امور این شهر را در دست دارند.
نمایی از شهر مارینالدا
هیچ کدام از اعضای شورای محلی حقوق دریافت نمی کنند و حتی این افراد به صورت اشتراکی در بیش از 12 هزار هکتار زمین های زراعی این شهر کوچک کار می کنند.
پیش از خودمختاری،زمین های این محدوده متعلق به اشراف و فئودال های محلی بود که در مادرید ساکن بودند اما پس از کسب حق خودمختاری زمین های کشاورزی اموال عمومی اعلام شد و هر فرد مسئولیت اداره زمینی را که داشت به دست آورد.
تعریف کار در این شهر چنین است:شش ساعت فعالیت روزانه در ازای دریافت 47 یورو دستمزد.خانه های این شهر به مدت هفتاد سال با اجاره ماهانه 15 یورو در اختیار افراد قرار می گیرد.این خانه ها دوبلکس و دو خوابه بوده و با زیر بنای 100 متر دارای 100 متر حیاط و محوطه چمن هم هستند.
کار بر روی زمین های زراعی روزانه شش ساعت و با دستمزد 47 یورو
هزینه مهد کودک در شهر مارینالدا 15 یورو ماهانه است.در مارینالدا همه تصمیمات بر مبنای دموکراسی مستقیم و با رای مستقیم عمومی گرفته می شود و همه عواید عمومی در یک "صندوق تعاون" جمع می شود و صرف امور عمومی و توسعه و رفاه مردم می شود.
در این شهر مالکیت خصوصی معنایی ندارد و همه اموال از جمله زمین های زراعی،اماکن عمومی و خانه ها و... در مالکیت عمومی و اشتراکی است.
به هر فرد که در زمین های زراعی کار می کند به صورت مساوی 47 یورو پرداخت می شود و عواید حاصل از صادرات محصولات متنوع کشاورزی این شهر کوچک در صندوق تعاونی ذخیره و با تصمیم شورای شهر و رای گیری مستقیم مردمی صرف امور رفاهی و عمومی می شود.
در زمانی که بحران اقتصادی اروپا از سال 2008 اقتصادهای کشورهای عضو اتحادیه اروپا از جمله اسپانیا را در می نوردید،این بحران به هیچ وجه در این شهر کوچک احساس نشد و مردم به زندگی عادی خود به دور از بحران ادامه دادند.
این مساله سبب شد در سال 2012 در یک شهر کوچک دیگر در ایالت کوردوبا نیز جنبشی مشابه به منظور کسب حق خودمختاری و اشتراکی کردن زمین شکل بگیرد اما این جنبش از سوی پلیس ایالت کوردوبا مهار شد.
عبور بدون مشکل اقتصاد شهر مارینالدا از بحران اقتصادی سبب شده است رسانه های اسپانیایی و اروپایی به این شهر توجه ویژه ای داشته باشند و اکیپ های خبری مختلفی به منظور تهیه گزارش خبری و برنامه های مستند از نحوه اداره این شهر و زندگی روزانه مردم به این شهر در رفت و آمد هستند.
سانچز گوردیلو شهردار شهر مارینالدا که از سال 1991 و زمانی که تنها 25 سال داشت شهردار این شهر بوده است،خود در این باره می گوید: عامل بحران اقتصادی در کشورهای اروپایی اقتصاد سرمایه داری است.
سانچز گوردیلو شهردار مارینالدا
گوردیلو که خود را یک "کمونیست لیبرال" می نامد همزمان عضو مجلس ایالتی اندلس اسپانیا نیز است و مدام به مرکز استان در رفت آمد است.او خودروی شخصی ندارد و هر بار که می خواهد به مجلس برود از یکی از ساکنان شهر که خودروی سواری دارند،درخواست می کند تا او را به ایستگاه راه آهن برساند.
او در سال 2012 در مصاحبه ای با نشریه آلمانی "یونگه ولت " درباره ایده های سیاسی خود گفت:" من امروز حتی بیشتر از گذشته آرمان گرا هستم چون ما در دو دهه گذشته توانستیم مدینه فاضله خود را بسازیم و در این کار موفق بودیم."
چهارشنبه, ۱۵ اسفند ۱۳۹۷، ۱۲:۳۴ ق.ظ
در طول دوران قدرت اتحاد جماهیر شوروی، کشورهای کمونیستی متعددی را می توانستید در مناطق شرقی اروپا، آسیا و آفریقا پیدا کنید. برخی از این کشورهای کمونیستی از جمله جمهوری خلق کره هنوز هم توانسته اند جایگاه خود را به عنوان یک بازیگر قدرتمند بین المللی حفظ کنند. دیگر کشورهای کمونیستی مانند آلمان شرقی که در واقع از اقمار اتحاد جماهیر شوروی به شمار می رفت نقش مهمی در دوران جنگ سرد داشت اما امروز دیگر وجود ندارد. کمونیسم در دو قالب وجود خارجی دارد: یکی قالب سیاسی و دیگری قالب اقتصادی. احزاب کمونیست قدرت مطلق خود را در سیستم مدیریتی کشور اعمال کرده و معمولاً انتخابات تنها با حضور یک حزب سیاسی که همان حزب کمونیست باشد انجام شده و مسئله ای درون حزبی انگاشته می شود.
این حزب سیاسی، بر مسایل اقتصادی کشور متبوع خود نیز سیطره دارد و مالکیت خصوصی غیرقانونی محسوب می شود هر چند این حوزه از قواعد کمونیسم در برخی از کشورهای کمونیستی مانند چین تغییر یافته و افراد حق داشتن املاک خصوصی را دارا هستند. در مقابل، کشورهای سوسیالیست کاملاً دموکراتیک بوده و سیستم حزبی چند گانه و متنوع در آن ها قانونی است. حزب سوسیالیست تنها به دلیل قوانین و مرامنامه سوسیالیستی خود نمی تواند در قدرت حضور داشته باشد. این احزاب قدرت مطلق کشور در زمینه اقتصادی و سیاسی را در دست نداشته و تنها بخشی از سیستم اقتصادی متنوع کشور به شمار می آید. برخلاف کمونیسم، مالکیت خصوصی در بسیاری از کشورهای سوسیالیستی محترم شمرده می شود.
قوانین بنیادین کمونیسم در اواسط قرن نوزدهم توسط کارل مارکس و فردریش انگلس تدوین شد که دو اقتصاد دان و فیلسوف سیاسی آلمانی بودند. اما تا سال ۱۹۱۷ هیج کشوری با مرام کمونیستی بنیان نهاده نشد تا اینکه در این سال، انقلابی کارگری در روسیه شکل گرفت که باعث سقوط حکومت تزاری شده و اتحاد جماهیر شوروی به عنوان اولین کشور کمونیستی پای به عرصه ظهور گذاشت. در اواسط قرن بیستم، مشخص شد که کمونیسم می تواند با توجه به احاطه کامل بر قدرت سیاسی و ایدیولوژی اقتصادی سختگیرانه خود، دموکراسی را نقض می کند. با این وجود امروزه تنها ۵ کشور در جهان باقی مانده اند که هنوز هم با قواعد کمونیستی اداره می شوند. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با کشورهای کمونیستی که هنوز برقرار هستند آشنا کنیم.
۱- چین (جمهوری حلق چین)
مائو زدونگ در سال ۱۹۴۹ قدرت را در چین بدست گرفته و اسم کشور را به جمهوری خلق چین تغییر داد که یک کشور کاملاً کمونیستی و پرقدرت ترین کشور در میان کشورهای کمونیستی محسوب می شد. چین از آن سال تاکنون همچنان کمونیستی باقی مانده هرچند در سال های گذشته تحولات اقتصادی متعددی را تجربه کرده که با سیاست های پایه ای اقتصاد کمونیستی تفاوت داشته است. این کشور معمولاً «چین قرمز» نامیده می شود زیرا حزب کمونیست این قرمز که پرچمی به رنگ قرمز دارد همچنان تسلط خود را بر این کشور حفظ کرده و تنها حزب حاکم در این کشور به شمار می آید. البته در چین احزاب سیاسی دیگری نیز وجود دارند و انتخابات آزاد در تمامی مناطق این کشور به صورت محلی برگزار می شود.
حزب کمونیست این کشور بر تمامی مناصب سیاسی کنترل داشته و در عمل مخالفت بسیار ناچیزی در مقابل حزب کمونیست حاکم وجود دارد. با باز شدن فضای این کشور به روی جامعه جهانی در دهه های اخیر، توزیع ثروت به صورت عادلانه و مساوی که از قوانین و اصول بنیادین کمونیسم است در این کشور رنگ باخته و در سال ۲۰۰۴ قانون اساسی کشور به نحوی تغییر یافت که مالکیت خصوصی را قانونی می دانست.
۲- کوبا (جمهوری کوبا)
یک انقلاب در سال ۱۹۵۹ باعث شد که حکومت وقت توسط فیدل کاسترو و همراهانش ساقط شود. در سال ۱۹۶۱ کوبا به یک کشور کاملاً کمونیستی تبدیل شده و روابط نزدیکی را با اتحاد جماهیر شوروی برقرار کرد. در همان زمان، ایالات متحده هر گونه تجارتی با کوبا را غیرقانونی اعلام نمود. وقتی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ فروپاشید، کوبا چاره ای جز پیدا کردن منابع جدید برای تجارت و سوبسیدهای مالی نداشت و بدین ترتیب چین، بولیوی و ونزوئلا جای اتحاد جماهیر شوروی را گرفته و شریک تجاری این کشور شدند. در سال ۲۰۰۸ فیدل کاسترو از قدرت کناره گیری کرده و برادرش رائول کاسترو جای او را به عنوان رییس جمهور کشور گرفت.
فیدل کاسترو در سال ۲۰۱۶ درگذشت. در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، تنش های بین دو کشور کاهش یافته و در دوره دوم ریاست جمهوری اوباما قوانین سخت مربوط به سفر بین دو کشور کمی تعدیل شد. اما در سال ۲۰۱۷ دونالد ترامپ بار دیگر قوانین سفر به کوبا را تشدید کرده و دشمنی بین دو کشور از سر گرفته شد. کوبا یک کشور تک حزبی است که تنها حزب حاکم همراه با کمیته هایی که در هر شهر دارد بر سیاست این کشور کنترل داشته و تنها انتخابات درون حزبی می تواند اشخاص در قدرت را تغییر دهد. رییس جمهور نیز قدرت اصلی کشور را در دست دارد و مالکیت خصوصی تقریبا وجود ندارد. خدمات عمومی در کوبا رایگان است و جیره های غذایی برای شهروندان در نظر گرفته می شود. با این وجود اکثر مردم این کشور در فقر نسبی به سر می برند.
۳- لائوس (جمهوری دموکراتیک خلق لائو)
لائوس که به صورت رسمی جمهوری دموکراتیک خلق لائو نامیده می شود، در سال ۱۹۷۵ بعد از انقلابی که در این کشور با حمایت ویتنام و اتحاد جماهیر شوروی صورت گرفته به یک کشور کمونیستی تبدیل شد. قبل از آن سیستم حکومتی در این کشور پادشاهی بود. دولت این کشور به طور عمده توسط نظامیان رهبری شده و تنها یک حزب در این کشور وجود دارد که بر اساس آرمان های مارکسیستی بنا شده است. در لائوس نیز در سال ۱۹۸۸، مانند دیگر کشورهای کمونیستی، در بعضی از موارد مالکیت خصوصی آزاد شده و لائوس در سال ۲۰۱۳ به عضویت سازمان تجارت جهانی درآمد.
۴- کره شمالی (جمهوری دموکراتیک خلق کره)
کره که در دوران جنگ جهانی دوم و قبل از آن به اشغال ژاپن درآمده بود پس از پایان جنگ به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شد که به ترتیب توسط اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده حمایت و کنترل می شدند. در آن زمان انتظار نمی رفت که این جدایی دائمی باشد. کره شمالی تا سال ۱۹۴۸ به یک کشور کمونیستی تبدیل نشد تا اینکه کره جنوبی استقلال خود از کره را اعلام کرد و حکومت مجزای خود را تشکیل داد. کیم ایل سونگ، رهبر کمونیست کره شمالی نیز با حمایت اتحاد جماهیر شوروی به عنوان رهبر و رییس جمهور این کشور انتخاب گردید و کشور کره شمالی شکل گرفت. دولت کره شمالی خود را کمونیست نمی داند هرچند بسیاری از کشورهای جهان این کشور را کشوری کمونیستی می دانند.
خاندان کیم سبک کمونیستی خاص خود را که بر پایه اصل موسوم به «جوچی» (juche) به معنای «خوداتکایی» است را در این کشور نهادینه کرده اند. سیستم جوچی در اواسط دهه ۱۹۵۰ با تکیه بر ناسیونالیسم کره ای شکل گرفته و رهبری خاندان کیم بر کشور را تحکیم بخشید. این سیستم اعتقادی در دهه ۱۹۷۰ به طور کامل بر سیاست های اقتصادی و خارجی کشور مستولی شده و بعد از کیم ایل سونگ نیز فرزند او، کیم جونگ ایل که در سال ۱۹۹۴ به قدرت رسید همین سیاست را ادامه داد.
بعد از مرگ کیم جونگ ایل، فرزندش کیم جونگ اون در سال ۲۰۱۱ جای پدر را گرفت. در سال ۲۰۰۹ قانون اساسی این کشور ردپای ایدیولوژی های مارکسیستی و لنینیستی را در قانون اساسی این کشور پاک کرده و واژه کمونیسم نیز از ادبیات این کشور کنار گذاشته شد. با این وجود در این کشور تنها یک حزب با مرام کمونیستی وجود دارد که با نام حزب کارگر به ریاست رهبر کشور تنها حزبی است که قدرت کشور را به طور مطلق در دست دارد. کره شمالی یکی از فقیرترین کشورهای کمونیستی است که بخش زیادی از درآمد اندک خود را صرف توسعه جنگ افزارهای هسته ای کرده است.
۵- ویتنام (جمهوری سوسیالیست ویتنام)
ویتنام در سال ۱۹۵۴ و پس از اولین جنگ هندوچین به دو قسمت تبدیل شد. اگر چه قرار نبود این جدایی دائمی باشد اما ویتنام شمالی با حمایت اتحاد جماهیر شوروی به یک کشور کمونیستی تبدیل شده و ویتنام جنوبی نیز یک حکومت دموکراتیک را با حمایت ایالات متحده تاسیس کرد. بعد از دو دهه حنگ داخلی با دخالت مستقیم ایالات متحده و دخالت پنهان شوروی و چین به نفع ویتنام شمالی، در نهایت این دو بخش با هم متحد شده و در سال ۱۹۷۶، ویتنام به عنوان یک کشور واحد و البته کمونیستی به رسمیت شناخته شد. همانند دیگر کشورهای کمونیستی، ویتنام نیز در سال های اخیر به سمت اقتصادی بازاری جهانی حرکت کرده و برخی از ایده های سوسیالیستی را با رگه های کاپیتالیسم در کشور خود اجرا کرده است. ایالات متحده در سال ۱۹۹۵ در دوران ریاست جمهوری بیل کلینتون روابط خود را با ویتنام عادی کرد.
۶- کشورهایی با حزب کمونیست حاکم
برخی از کشورها دارای احزاب سیاسی متنوعی هستند اما رهبران این کشور در احزاب کمونیستی عضویت دارند. البته این کشورها را نمی توان به معنای واقعی کلمه کشورهای کمونیستی دانست زیرا احزاب غیرکمونیستی دیگری نیز در این کشورها وجود دارند. علاوه بر این در این کشورها در قانون اساسی به قدرت مطلق احزاب کمونیست در سیستم سیاسی این کشور اشاره نشده است. در کشورهای نپال، گینه و مولداوی در سال های اخیر، احزاب کمونیست قدرت را در دست داشته اند.
۷- کشورهای سوسیالیستی
در حالی که در حال حاضر تنها ۵ کشور کمونیستی وجود دارد اما وجود کشورهای سوسیالیست امری عادی و معمول تلقی می شود که در آن ها حقوق طبقه کارگر ارج نهاده شده و این طبقه که در واقع طبقه فعال کشور محسوب می شوند قدرت را در دست دارند. از کشورهای سوسیالیست می توان به پرتغال، سریلانکا، هند، گینه بیسائو و تانزانیا اشاره کرد. بسیاری از این کشورها سیستم حزبی چندگانه و متنوعی دارند مانند هند و در برخی دیگر مانند پرتغال در زمینه اقتصاد سیاست های لیبرال در پیش گرفته شده است.
هر ساله بر اساس نظرسنجی هایی که انجام می شود، کشورهای برتر جهان از نظر کیفیت زندگی مشخص می شوند. بهترین کشور جهان بر اساس 65 ویژگی شامل خوشحالی، تحصیلات، امنیت، اقتصاد، و موارد دیگر مشخص می شود.
در این مطلب از سایت زوم لایف می خواهیم 20 کشور برتر جهان از نظر کیفیت زندگی در سال 2019 را معرفی کنیم، در ادامه با معرفی بهترین کشورهای جهان برای زندگی همراه ما باشید.
بر اساس رتبه بندی برترین کشورهای جهان در سایت U.S. News & World Report، کشور سوئیس برای سومین بار متوالی بهترین کشور جهان انتخاب شده است. این رتبه بندی بر اساس تحقیقاتی از 21000 نفر در دنیا است. کشورها بر اساس عواملی مانند کیفیت زندگی، میراث فرهنگی، قدرت و شهروندی رتبه بندی می شوند.
بهترین کشورهای جهان در سال 2019
سوئیس - Switzerlandژاپن - Japanکانادا - Canadaآلمان - Germanyانگلستان - The United Kingdomسوئد - Swedenاسترالیا - Australiaایالات متحده آمریکا - United States of Americaنروژ - Norwayفرانسه - Franceهلند - Netherlandsنیوزیلند - New Zealandدانمارک - Denmarkفنلاند - Finlandسنگاپور - Singaporeچین - Chinaبلژیک - Belgiumایتالیا - Italyلوکزامبورگ - Luxembourgاسپانیا - Spain
تغییرات رتبه بندی سال 2019:
بلژیک در سال 2019 به لیست بهترین کشورها اضافه شده است.
ژاپن با 3 پله صعود در رتبه 2
نروژ با 3 پله صعود در رتبه 9
نیوزیلند با 1 پله صعود در رتبه 12
ایتالیا با 3 پله تنزل در رتبه 18
چین با 4 پله صعود در رتبه 16
اتریش از لیست بهترین کشورها خارج شده است.
در ادامه با 20 کشور برتر دنیا در سال 2019 بیشتر آشنا شوید.
20. اسپانیا - Spain
بیشترین قدرت پویای اسپانیا میراث و فرهنگ است. شهروندان اسپانیا به کشور خود در موارد پر ماجرا، تاثیر گذار، خوشحال و دسترسی فرهنگی امتیاز داده اند. در این بین، دسته های کم امتیاز مانند قدرت، مالیات، و کیفیت حقوق نشان می دهند که اسپانیا هنوز راه زیادی در مسیر اقتصادی دارد.
لوکزامبورگ
19. لوکزامبورگ - Luxembourg
لوکزامبورگ که کوچکترین و ثروت مندترین کشور جهان است در رتبه تجارت دوست ترین کشور قرار گرفته است (business-friendly). کشور لوکزامبورگ همچنین در ثبات اقتصادی، تحصیلات، و حقوق دارایی امتیاز بالایی گرفته است.
اما شهروندان لوکزامبورگ احساس می کنند که فرهنگ کشور آنها نقص هایی دارد. لوکزامبورگ در موارد ماجراجویی، فرهنگ، و کیفیت غذا امتیاز کمی آورده است.
ایتالیا
18. ایتالیا - Italy
ایتالیا یکی از قوی ترین اقتصاد های گردشگری در اروپا را دارد و به دلیل تاریخچه و فرهنگ شناخته می شود. ایتالیایی ها کشور خود را با عناوین دوستانه، خوش منظره، و مد روز توصیف می کنند که امتیاز عالی در دسترسی فرهنگی و غذا دارد.
با این حال این گزارش ایتالیا را به عنوان یکی از فاسد ترین ملت ها در اتحادیه اروپا با رشد اقتصادی کند می داند. طبق این گزارش ایتالیایی ها از تاسیسات اداری دولت و شفافیت و مالیات ها راضی نیستند.
بیشتر بخوانید: 23 شهر برتر جهان از نظر کیفیت زندگی در سال 2017
بلژیک
17. بلژیک - Belgium
کشور بلژیک به یک کشور سلطنتی معروف است، و در واقع از دسته کشورهای اروپایی به شمار می‌آید، در بررسی‌های تاریخی دیده شده کشور بلژیک در خاک کشورهایی از جمله فرانسه و هلند بوده است. در این کشور افراد بسیار خوش‌طبع هستند و میزان ناراحتی در آن کمتر می‌باشد. در خصوص آلودگی هوا، کشور بلژیک بسیار تمیز می‌باشد و شهرهای این کشور همچون آینه می‌درخشند.
چین
16. چین - China
کشور چین به عنوان دومین اقتصاد بزرگ دنیا بعد از ایالات متحده، قدرت اقتصادی و گروه های کارآفرینی است. اما توسعه تجاری سریع این کشور از کیفیت زندگی شهروندان متوسط سبقت گرفته است. چین در مواردی مانند تساوی جنسی، آزادی مذهبی، و امنیت امتیازات کمی گرفته است.
. ایالات متحده آمریکا - United States Of America
با اینکه ایالات متحده از سال 2016 تا 2017 چهار رتبه تنزل داشته است و یک رتبه از 2017 تا 2018 اما هنوز هم قوی ترین اقتصاد و قدرت نظامی در جهان است و به عنوان یک کشور تاثیر گذار شناخته می شود.
آمریکایی ها فرصت کارآفرینی کشورشان، آزادی مذهبی، اهمیت فرهنگی و قدرت بین المللی را با ارزش می دانند. پایین ترین رتبه بندی این کشور توانایی مالی، تساوی حقوق و آگاهی محیط زیستی است
استرالیا - Australia
استرالیا یک کشور ثروتمند با نرخ امید به زندگی بالا و کیفیت زندگی است. استرالیایی ها ملت خود را به عنوان خوش منظره، دوستانه، و خوشحال توصیف می کنند. سیستم تحصیلات عمومی این کشور، زیر ساخت و ثبات سیاسی نیز در رتبه ی بالایی قرار دارند. استرالیا در قدرت سیاسی و میراث فرهنگی رتبه ی کمی دارد.
سوئد - Sweden
سوئد قرن ها است یک ملت خنثی است. قدرت این کشور بر پایه ی حقوق بشر و خدمات عمومی است. مانند سایر کشورهای شمالی سوئد نرخ بالایی در مالیات ها برای بهداشت عمومی و تحصیلات بالا برای همه شهروندان دارد.
سوئد در محیط زیست، تساوی جنسی و شفافیت تجاری و دولتی رتبه ی بالایی دارد. شهروندان سوئدی در توانایی مالی، میراث فرهنگی و تفریحات امتیازات پایینی را داده اند.
انگلستان - The United Kingdom
قدرت سیاسی بین المللی انگلستان در تاریخ آن به عنوان بزرگترین امپراتوری جهان ریشه دارد. انگلستان رتبه ی بالایی در حقوق بشر، میراث فرهنگی ارتباط جهانی و قدرت سیاسی دارد. نقاط ضعف کم این کشور عبارتند از تساوی حقوق، توانایی مالی، و متمایز بودن.
کانادا - Canada
کانادا به دلیل چند فرهنگی بودن و استاندارد بالای زندگی شناخته می شود. رتبه ی کیفیت زندگی در کانادا بالاترین در جهان است و رتبه ی بالایی در ثبات سیاسی، امنیت و بازار کار دارد. این کشور همچنین در تحصیلات رتبه ی سوم و رتبه ی دوم در شفافیت دارد و
یکی از نقاط ضعف زندگی در کانادا طبق این پژوهش، نبود کیفیت تفریحات و میراث فرهنگی است.
سوئیس - Switzerland
در صدر لیست گزارش بهترین کشورهای جهان U.S. News & World (برای دومین سال متوالی) سوئیس قرار دارد که به دلیل بی طرفی جهانی، نرخ پایین بیکاری و اقتصاد قدرتمند شناخته می شود. حتی به عنوان یک کشور کوچک شهروندان سوئیس جایزه ی نوبل بیشتری نسبت به سایر کشور ها گرفته اند.
سوئیس در مواردی از جمله اعتماد، محیط زیست، حقوق بشر، تحصیلات، بهداشت عمومی، و ثبات اقتصادی رتبه ی بسیار بالایی دارد. پایین ترین رتبه بندی آن در توانایی مالی و قدرت نظامی است.
ابت آمریکا و روسیه، شبیه رقابت گودزیلا و بامبی است!
اقتصاد 20تریلیون دلاری آمریکا تقریبا ده برابر اقتصاد دو تریلیون دلاری روسیه است. آمریکا از نظر فناوری بسیار پیشرفته و بسیار نوآورانه است، در حالی که روسیه به صادرات انرژی متکی است که همزمان با کاهش وابستگی دنیا به سوخت‌های فسیلی، از اهمیت آن کاسته می‌شود. در قیاس با زمان جنگ سرد، مقایسه آمریکا و روسیه، نه مقایسه دو قدرت برابر، بلکه شبیه مقایسه گودزیلا و بامبی است